خسته ایم از این تعلیق ...
از این انتظار
انتظارِ یافتن ، به دست آوردن ، داشتن !
و بعد ...
انتظار رفتن ، از دست دادن ...
کمی جاودانگی لطفا !
خودت را برای کسی شرح نده !
در عوض به تحلیل های دیگران در مورد خودت گوش کن
و لبخند بزن ...
سخته
تحمل گذشته ای پر از حماقت خیلی سخته
و فراموش کردنش محال..
برا همین میگن
یه جوری زندگی کن که وقتی به کتاب گذشته ات نگاه میکنی ...
مجبور نشی تو بعضی صفحه ها چشماتو ببندی...
کلافه بودم!
از صبح هر چه گفتم،
هیچ کس نشنید.
با تمام وجود فریاد زدم...خودم را به در و دیوار زدم که کسی بشنود و دلم آرام گیرد...بی فایده بود.
با دلی غمگین و بغضی سنگین لحظه های تاریک شب را میشمارم ...چرا آرامش از قلبم رفته؟ چرا خواب به چشمانم نمی آید؟
احساس کردم زیر بالش کمی ناهموار است.....
یادم آمد!
روزی، روزگاری...
با ذکر نام او خوابم میبرد.