ریز نوشت ...

این وبلاگ دفترچه ی خاطرات هیچ کداممان نیست !

ریز نوشت ...

این وبلاگ دفترچه ی خاطرات هیچ کداممان نیست !

من حادثه بر دوشم، من عشق نمی‌دانم ...

پنهان شده‌ای در من، گمنام پرآوازه ...

بشنوید

خواننده: علیرضا قربانی

سه شنبه

از انتظار خسته ام و یا دلم گرفته است

تو مدتی است رفته ای , بیا دلم گرفته است

نگاه سرد پنجره به کوچه خیره مانده بود

گمان کنم بداند او چرا دلم گرفته است

گذشتم از هزاره ها در امتداد دوری ات

به ذهن من نمی رسد کجا دلم گرفته است

به چشم خود ندیده ام شکوه چهره ی تو را

شبی بیا به خواب من , بیا دلم گرفته است

 

شاعر را نمی دانم متاسفانه

من، با تو/ من، بی تو

خدایا بفهمانم که بی تو چه میشوم اما نشانم نده...
مهربانا هم بفهمانم و هم نشانم بده که با تو چه خواهم شد ... 

منبع: ؟

معجزه‌ کن!

هر کسی درون خودش یه معجزه داره ...

پ.ن: دیالوگ فیلم آینه آینه

آه مظلوم

پیامبر اعظم ( ص ) می فرمایند:

ﺗﻘﻮﺍ ﺩﻋﻮ ﺍﻟﻤﻈﻠﻮﻡ ﻓﺈﻧﻬﺎ ﺗﺤﻤﻞ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻐﻤﺎﻡ ﻳﻘﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻭ ﻋﺰﹼﹶﺗﻲ ﻭ ﺟﻼﻟﻰ ﻻﹶﹶﻧﺼﺮﻧﻚ ﻭ ﻟﻮ ﺑﻌﺪ ﺣﻴﻦ؛

ﺍﺯ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺑﺘﺮﺳﻴﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﻭﻯ ﺑﺮ ﺍﺑﺮﻫﺎ ﻣﻴﺮﻭﺩ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﺑﻌﺰﺕ ﻭ ﺟﻼﻝ ﻣﻦ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﺮﺍ ﻳﺎﺭﻯ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ پس ﺍﺯ ﻣﺪﺗﻰ ﺑﺎﺷﺪ .

خونه ی مادربزرگه

خونه ی مادربزرگ رو دوست داشتم واسه حیاطش... حیاطش رو دوست داشتم واسه آسمونش... آسمونش رو دوست داشتم واسه وسعتش... 

حالا دیگه چند وقته آسمونش داره تیکه تیکه میشه. داره روز به روز کوچیک و کوچیک تر میشه... می ترسم از اون روز که ساختمونا اینقـــدر قد بکشن که خورشید هم یه آرزو بشه...

غرور

غرور کاذب همه چیز رو داغون میکنه

اول هم خودمون رو

بحول الله ...

برای بلند شدن دو چیز لازم است: 

پاهای قوی که رویشان بایستی 

و 

دستان قوی تر که دستانت را بگیرند

مهم نیست ...

دخترم!

می‌توانی داد و فریاد کنی، می‌توانی گِله و شکایت کنی، می‌توانی صحبت و گفتگو کنی، می‌توانی ضجه بزنی و اشک بریزی، می‌توانی .... راه‌های فراوانیست برای حل مشکلات و مسائل؛
می‌توانی هم ساده و بی‌حرف، بی گِله و شکایت راه و عبرتت را بگیری و بروی ...

بزرگتر که شوی می‌فهمی که هیچ‌کدام روی آدمها چندان تاثیری ندارد، باید راه و عبرتت را بگیری و بروی ...

تو را دارم چه کم دارم

به خداوند خوش بین باش! زیرا هر که به خدا خوش بین باشد، خدا با گمان خوش او همراه است. 

امام رضا (علیه السلام)/ مسند الامام الرضا (ع)، ج1، ص 269