وقـــت اســـت تا ســـتاره شب ها کنی مــرا
در خیـــــل زائـــــران حــرم جــــا کنــی مــــرا
میــدانم از تبار هــــوس های سرکشـــــــم
اینجا نشســــته ام که تو دعـــوا کـــنی مرا
یک آســـــمان کبوتر و یک زاغ رو سیـــــــــاه
مردانه می پرم تو تماشـــــــــــا کنــی مـــرا
شمس الشموس کشور دلها چه می شود
آقا به قصـــد کشـــت مــــداوا کنـــــی مــــرا
بانو!
ویرانه یی ست این جهان ...
عمر ، کفاف نمیدهد که آباد کنیم ...
غیرت ، رخصت نمیدهد که رها کنیم ...
نادر ابراهیمی