مُرد، می‌فهمی؟!

مورچه‌ای که چسبیده بود به ظرف عسل؛
از بس دست و پا زد، مُرد ...

مرا آتش به جان بگذارو بگذر ...

دو چشمی را که مفتون رخت بود
کنون گوهر فشان بگذارو بگذر ...

بشنوید
فرشاد جمالی/ آلبوم دیارمهر/ انتشارات سروش

هوای مملکت عاشقان سیاسی نیست ...

رسیده‌ام به خدایی که اقتباسی نیست
شریعتی که در آن حکم‌ها قیاسی نیست

خدا کسی‌ست که باید به دیدنش برویم
خدا کسی که از آن سخت می‌هراسی نیست

فقط به فکرِ خودت باش، ای دلِ عاشق
که خودشناسیِ تو جز خداشناسی نیست

به عیب‌پوشی و بخشایشِ خدا سوگند
خطانکردنِ ما غیرِ ناسپاسی نیست

دل از سیاستِ اهلِ ریا بکن، خود باش
هوای مملکتِ عاشقان سیاسی نیست

فاضل نظری

پیشنهاد هفته (2)

"قیدار" هم تمام شد و من منتظرم که در خیابانی، جاده‌ای، وقتی گیر و گرفتار و ناامیدم، یک مرد چارشانه با موهای جوگندمی از بنزی یا پیکانی پیاده شود و ... منتظرم! درست همانقدر که در تمام این سالها حس می‌کردم می‌توانم بروم قطعه‌ی سی و دو شهدای بهشت‌الزهرا و علی فتاح را ببینم...



پ.ن 1: قیدار/رضا امیرخانی/ نشر افق
پ.ن 2: برای خواندن یک دست‌نوشته‌ی کوتاه در ارتباط با رمان قیدار به ادامه‌ی مطلب بروید

سکوت، هویت دارد، حرف دارد ...

چرا هیچ‌کس سکوت را به رسمیت نمی‌شناسد؟!
همه می‌گویند طفلک، لال بود، بلد نبود، نتوانست ....

قیدار

آدمی که یکبار خطا کرده باشد و پاش لغزیده باشد و بعد هم پشیمان شده باشد، مطمئن‌تر است از آدمی که تابه‌حال پاش نلغزیده... این حرف سنگین است... خودم هم می‌دانم. خطا نکرده، تازه وقتی خطا کرد و از کارتن آک‌بند درآمد، فلزش معلوم می‌شود، اما فلز خطاکرده رو است، روشن است... مثل این کف دست، کج و معوج خط‌ش پیداست. از آدم بی‌خطا می‌ترسم، اما پای آدم تک‌خطا می‌ایستم...

قیدار/ رضا امیرخانی

در هجر وصل باشد و در ظلمت است نور ....

گر دیگران به عیش و طرب خرمند و شاد
مــا را غـــم نـــگار بود مایـــه‌ی سُـــــرور
حافظ

هذا یوم الجمعه ...

حضورت آیینه‌ای روشن است بی‌تردید
اگر چــه نیسـت نصیــب دل مـــرددها
تو اتفاق می‌افتی، تو حتمــنی، حتما
فراتری تو از این احتمـــــال و درصدها
فاطمه‌السادات موسوی

پیشنهاد 1

نارنجی‌پوش را ببینید

دنیای آدمها ...

آدمها اغلب بیشتر دغدغه‌ی دوست داشته شدن دارند
تا دوست داشتن ...
چه کنیم بیشتر دوستمان بدارند
یا چه کنیم تا بیشتر دوست بداریم؟!