امید کلا چیز مزخرفی ست. حد و مرز واقعیت و مجاز را از بین می برد. وقتی امیدواری، رو در رو شدن با واقعیت به سیلی سختی
می ماند که تا مدت ها از دردش به خودت می پیچی.
ترانه بانو
چهارشنبه 20 مهر‌ماه سال 1390 ساعت 12:31 ق.ظ
1- گاهی ما تفاوت توهم و امید را نمی فهمیدم 2- گاهی ما خودمان شرایطی را فراهم می کنیم تا امیدمان به سنگ بخورد 3- گاهی ما برای تبدیل امیدمان به واقعیت هیچ تلاشی نمی کنیم 4- گاهی ما جنس های امیدمان را خوب نمی فهمیم 5- گاهی امیدهایمان می خواهند مارا امتحان کنند تا ببینند چقدر برایشان ارزش قائلیم 6- گاهی ... به نظر من هیچ واقعیتی وجود ندارد که در بند امیدهایمان نباشند...
1- گاهی ما تفاوت توهم و امید را نمی فهمیدم
2- گاهی ما خودمان شرایطی را فراهم می کنیم تا امیدمان به سنگ بخورد
3- گاهی ما برای تبدیل امیدمان به واقعیت هیچ تلاشی نمی کنیم
4- گاهی ما جنس های امیدمان را خوب نمی فهمیم
5- گاهی امیدهایمان می خواهند مارا امتحان کنند تا ببینند چقدر برایشان ارزش قائلیم
6- گاهی ...
به نظر من هیچ واقعیتی وجود ندارد که در بند امیدهایمان نباشند...
بله شاعر در تائید فرمایشتون میگه :
عمری دگر بباید بعد از وفات مارا /کین عمر طی نمودیم اندر امیدواری