شاید هر روز از یه کوچه و از یه خیابون عبور کنیم. از کنار ساختمونا و مغازه های تکراری رد بشیم. شاید هر روز غرق در افکار خودمون از پله های یه پل عابر بالا بریم. هر روز سوار یه خط تاکسی، اتوبوس یا مترو بشیم و دوباره چند ساعت بعد... همون مسیر رو برگردیم.
اما آدمایی که با ما قسمتی از راه رو هم مسیر میشن هیچ وقت تکراری نمیشن...
سربزنید؛ + ، +
پ.ن: (این بار پیشنهاد نوشت) به دو وبلاگ بالا سری بزنید